Soczewica to jedna z najstarszych roślin uprawnych. Znana jest od czasów prehistorycznych. Według prac naukowych była jadana już w neolicie. Uprawiana była już w starożytności, najstarsze wzmianki o niej można znaleźć już w zapiskach z czasów chaldejskich i egipskich. W starożytnej kuchni greckiej i rzymskiej uchodziła za potrawę ubogich. Obraną soczewicę podawana z olejem i przyprawami korzennymi, a w czasach głodu zmieloną albo przysmażoną dodawano do ciasta chlebowego aby je rozciągnąć. Podawana z pszenicą stanowiła danie pokutne w kuchni żydowskiej. Natomiast w Polsce przez wieki uważana była za roślinę pastewną.
Obecnie uprawiana jest w Indiach, Turcji i Bangladeszu, a jej największym producentem jest Kanada.
Obecnie największy konsumentem soczewicy są Indie. Stanowi również podstawę do różnych wypieków, potraw mącznych oraz makaronów. Soczewica stanowi podstawę indyjskich dal'i. Zaś z mielonej soczewicy otrzymuje się mąkę, która w krajach azjatyckich służy m. in. do wypieku chleba.
Soczewica jest bogata w białko i węglowodany, które są łatwo przyswajalne, jest też cennym źródłem błonnika, który jest niezbędny do właściwego funkcjonowania układu pokarmowego. Kiełki bogate są w kwas foliowy, w związku z tym polecane są kobietom w ciąży. Stanowią również świetne źródło witaminy C oraz witamin z grupy B.
Soczewica ma wiele odmian. W mojej kuchni królują dwa rodzaje:
soczewica czerwona - jest źródłem witamin z grupy B, potasu, fosforu, magnezu, żelaza, cynku i miedzi. Czas gotowania: 10-15 min. Po ugotowaniu ma złotożółty kolor. Świetnie nadaje się do zup, potraw z ryżu i sosów. W Indiach, skąd pochodzi, stanowi podstawę do dali.
soczewica zielona - stanowi źródło białka, węglowodanów złożonych, wapnia oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych. Zawiera również witaminy z grupy B oraz mikro- i makroelementy w postaci wapnia, potasu, fosforu, magnezu, żelaza i sodu. Pomimo dłuższego czasu gotowania - 30 min. zachowuje swoją sypkość, dzięki temu nadaje się do sałatek, farszu lub jako dodatek do ryżu i kasz.
Inne odmiany soczewicy to:
- soczewica żółta - tak naprawę jest brązowa, ale w sklepach sprzedaje się ją obraną. Gotuje się ją 20 min, po tym czasie jest miękka i podobnie jak soczewica czerwona jest chętnie wykorzystywana w kuchni indyjskich dal lub curry. Jednakże nie ma tak słodkiego smaku jak jej czerwona odmiana. Bywa konserwowana olejem - wtedy należy ją opłukać gorącą wodą przed ugotowaniem. Jest bogata w błonnik i białko, dostarcza też składników mineralnych oraz kwasu foliowego.
- soczewica żółta - tak naprawę jest brązowa, ale w sklepach sprzedaje się ją obraną. Gotuje się ją 20 min, po tym czasie jest miękka i podobnie jak soczewica czerwona jest chętnie wykorzystywana w kuchni indyjskich dal lub curry. Jednakże nie ma tak słodkiego smaku jak jej czerwona odmiana. Bywa konserwowana olejem - wtedy należy ją opłukać gorącą wodą przed ugotowaniem. Jest bogata w błonnik i białko, dostarcza też składników mineralnych oraz kwasu foliowego.
- puy
- pardina
- teller
- gourmet
- górska
- beluga
- bernstein
Postaram się je przedstawić w kolejnych wpisach, pod warunkiem, że uda mi się je nabyć i wypróbować;
Soczewica jest jedną z najsmaczniejszych roślin strączkowych, zaś moją faworytką jest soczewica czerwona, z której robię zupę z soczewicy i pomidorów - przepis na nią już jutro!!! (tu)
Soczewica gości w mojej kuchni już od jakiegoś czasu. Bardzo ją lubimy. Najczęściej używam również czerwonej, zdarzało się też, że wykorzystywałam zieloną :) U mnie najchętniej jemy ją w zupach i pasztetach. Robiłam z niej tez kiedyś pulpeciki - były przepyszne ;)
OdpowiedzUsuń