czwartek, 31 października 2013

kakaowe muffiny na Halloween


     Temat Halloween pojawia się regularnie od kilku lat. Obchodzić czy nie, wypada czy nie. W końcu do kolejne amerykańskie święto, które przyjmujemy do naszej tradycji. Moim zdaniem nie ma w tym nic złego, jeżeli traktujemy wszystko z głową. Potraktujmy to jako okazję do zabawy, do przebrania się i zjedzenia czegoś dobrego, a przy okazji można kupić kilka zabawnych gadżetów zwłaszcza do kuchni... :)
     Ja także dałam się ponieść temu szaleństwu i kupiłam foremki na babeczki i odlotowe serwetki w sam raz na tę okazję. Skoro mam już foremkę to trzeba ją przetestować - dziś kakaowe muffiny na Halloween.

dziś kakaowe muffiny na Halloween
/składniki na ok. 12 babeczek/
- 300 g mąki;
- 1 łyżeczka proszku do pieczenia;
- 1 łyżeczka sody oczyszczonej;
- szczypta soli;
- 125 g cukru pudru;
- 5 łyżek kakao;
- 185 ml maślanki;
-  110 g stopionego masła;
- 2 jajka;

     Rozgrzewamy piekarnik do 170oC.
     W dużej misce łączymy ze sobą suche składniki: przesianą mąkę, cukier puder, kakao, proszek do pieczenia, sodę i sól. W drugiej mieszamy ze sobą: stopione i przestudzone masło, maślankę i jajka. Mieszamy składniki suche z wilgotnymi. Ciasta nie mieszamy zbyt długo. Nakładamy je do foremek do 3/4 wysokości zagłębień. Wstawiamy do piekarnika i pieczemy 15-20 min. Dobrze jest sprawdzić czy się upiekły za pomocą patyczka (suchy - babeczki się upiekły, wilgotny - dobrze jest dodać jeszcze 1-2 min.
     Upieczone babeczki studzimy na kratce.

Smacznego!



poniedziałek, 28 października 2013

Paryż, mój słodki (muffiny cynamonowe z jabłkiem)


"Paryż, mój słodki" Amy Thomas
Wydawnictwo Pascal
Bielsko-Biała 2013

     "Amy Thomas w Paryżu zakochana jest na zabój i szaleje na punkcie gorzkiej czekolady. Gdy otrzymuje propozycję pracy dla Louisa Vuittona, bez wahania pakuje walizkę i przeprowadza się z Nowego Jorku do Paryża." Te dwa zdania napisane na odwrocie książki przyciągnęły moją uwagę. Nie zdążyłam doczytać do końca informacji zamieszczonej na okładce książki, a już przekonałam samą siebie, że muszą ją mieć. Bo przecież Paryż, te uliczki i niewielkie bistra, bo czekolada, pyszne ciasta, ciasteczka i makaroniki, bo tam byłam i chcę wracać jak  najczęściej.
     Lektura nie zawiodła. Autorka prowadzi bloga Sweet Freak, wcześniej pod tym samym tytułem prowadziła dla nowojorskiego "Metro" kolumnę pod tym samym tytułem. Blog odkrywa przed czytelnikiem tajemnice słodkie strony Nowego Jorku, znajdziemy tam opisy chyba wszystkich piekarni, cukierni, lodziarni czy herbaciarni które wtedy istniały. Później przyszedł czas na Paryż, miasto cudownego jedzenia i ludzi kochających jedzenie. Powstał również drugi blog God, I love Paris. Opisujące jej życie w Paryżu. 
        Książka opisuje kulinarne przeżycia autorki oraz Paryż i paryżan, zwyczaje tego miasta i ludzi. Przy czekoladkach i tartach znajdziemy ciekawe opisy relacji między ludzkich. Przeczytałam ją jednym tchem, robiąc przerwy na pyszne ciastka. Tak, bo przecież to słodycze są tu najważniejsze!

Oto migawki z mojej podróży do Paryża:




     Lektura jest najprzyjemniejsza, kiedy w domu pachnie ciastem. Dziś polecam muffiny à la Nigella.



Muffiny cynamonowe z jabłkiem
/z podanych składników wyjdzie 12 muffinek/
/Nigella Lawson, "Kuchnia. Przepisy z serca domu"/


składniki:
- 2 jabłka obrane i pokrojone w kostkę;
- 250 g mąki pszennej;
- 2 łyżeczki proszku do pieczenia;
- 1 łyżeczka sody oczyszczonej;
- 2 łyżeczki cynamonu;
- 125 g cukru trzcinowego jasnego + 2 łyżki do posypania;
- 125 ml płynnego miodu;
- 60 ml jogurtu naturalnego;
- 125 ml oleju roślinnego;
- 2 jajka;
- posypka czekoladowa;

    
    Piekarnik rozgrzewamy do temp. 200oC.
    Formę do muffinek wykładamy papilotkami.
    W jednej misce mieszamy ze sobą cukier, jajka, jogurt naturalny, miód i olej roślinny. W drugiej łączymy ze sobą suche składniki, tj. mąkę, proszek do pieczenia, sodę i cynamon. Następnie do składników mokrych dodajemy suche i mieszamy - mieszając składniki na muffinki, powinno się je połączyć delikatnie i przemieszać najwyżej kilka razy, żeby ciasto było lekko grudkowate, ale ja wymieszałam składniki na puszystą jednolitą masę i moim zdaniem wyrosły o wiele ładniejsze i bardziej puszyste.
     Ciasto przekładamy do papilotek, posypujemy każdą z nich brązowym cukrem i posypką czekoladową. Pieczemy 20 min.

Smacznego!

sobota, 26 października 2013

Zupa z soczewicy i pomidorów


Jestem uzależniona od tej zupy. Gotuję jej wielki gar i zjadam na śniadanie, obiad i kolację. Mam szczęście, że M. za nią nie przepada - więcej zostaje dla mnie;) Jest to idealne danie na chłodne dni i wieczory. Zaś mała miseczka na śniadanie rozgrzewa mnie na cały dzień. Obok zupy-krem z dyni jest to mój jesienno - zimowy faworyt.

Zupa z soczewicy i pomidorów
/przepis znalazłam na stronie WhitePlate z moimi zmianami/

- 150 g czerwonej soczewicy;
- 1 średniej wielkości czerwona cebula, pokrojona w piórka lub 2 szalotki;
- 1 puszka pomidorów;
- 1 łyżeczka nasion kolendry, utłuczonych w moździerzu;
- 1/4 łyżeczki kurkumy;
- 1 łyżeczka kuminu;
- 0,5 l rosołu lub wywaru z warzyw;
- 2,5 cm kawałek świeżego imbiru, starty na tarce;
- szczypta chilli;
- 1/4 łyżeczki cynamonu;

Wszystkie składniki umieścić w garnku i gotować ok. 40-50 min na bardzo malutkim ogniu, aż soczewica zmięknie.

* można ją podawać z listkami kolendry.
* zupę można zmiksować na krem - jest równie pyszna.
* jem ją czasem z grzankami, tj. kromkami chleba podpieczonymi w tosterze z solonym masłem - pycha!

Smacznego!

piątek, 25 października 2013

Rzecz o soczewicy


        Soczewica to jedna z najstarszych roślin uprawnych. Znana jest od czasów prehistorycznych. Według prac naukowych była jadana już w neolicie. Uprawiana była już w starożytności, najstarsze wzmianki o niej  można znaleźć już w zapiskach z czasów chaldejskich i egipskich. W starożytnej kuchni greckiej i rzymskiej uchodziła za potrawę ubogich. Obraną soczewicę podawana z olejem i przyprawami korzennymi, a w czasach głodu zmieloną albo przysmażoną dodawano do ciasta chlebowego aby je rozciągnąć. Podawana z pszenicą stanowiła danie pokutne w kuchni żydowskiej. Natomiast w Polsce przez wieki uważana była za roślinę pastewną.
        Obecnie uprawiana jest w Indiach, Turcji i Bangladeszu, a jej największym producentem jest Kanada.
    Obecnie największy konsumentem soczewicy są Indie. Stanowi również podstawę do różnych wypieków, potraw mącznych oraz makaronów. Soczewica stanowi podstawę indyjskich dal'i. Zaś z mielonej soczewicy otrzymuje się mąkę, która w krajach azjatyckich służy m. in. do wypieku chleba.
        Soczewica jest bogata w białko i węglowodany, które są łatwo przyswajalne, jest też cennym źródłem błonnika, który jest niezbędny do właściwego funkcjonowania układu pokarmowego. Kiełki bogate są w kwas foliowy, w związku z tym polecane są kobietom w ciąży. Stanowią również świetne źródło witaminy C oraz witamin z grupy B. 

Soczewica ma wiele odmian. W mojej kuchni królują dwa rodzaje:
 
soczewica czerwona - jest źródłem witamin z grupy B, potasu, fosforu, magnezu, żelaza, cynku i miedzi. Czas gotowania: 10-15 min. Po ugotowaniu ma złotożółty kolor. Świetnie nadaje się do zup, potraw z ryżu i sosów. W Indiach, skąd pochodzi, stanowi podstawę do dali.











soczewica zielona -  stanowi źródło białka, węglowodanów złożonych, wapnia oraz nienasyconych kwasów tłuszczowych. Zawiera również witaminy z grupy B oraz mikro- i makroelementy w postaci wapnia, potasu, fosforu, magnezu, żelaza i sodu. Pomimo dłuższego czasu gotowania - 30 min. zachowuje swoją sypkość, dzięki temu nadaje się do sałatek, farszu lub jako dodatek do ryżu i kasz.











Inne odmiany soczewicy to:
soczewica żółta -  tak naprawę jest brązowa, ale w sklepach sprzedaje się ją obraną. Gotuje się ją 20 min, po tym czasie jest miękka i podobnie jak soczewica czerwona jest chętnie wykorzystywana w kuchni indyjskich dal lub curry. Jednakże nie ma tak słodkiego smaku jak jej czerwona odmiana. Bywa konserwowana olejem - wtedy należy ją opłukać gorącą wodą przed ugotowaniem. Jest bogata w błonnik i białko, dostarcza też składników mineralnych oraz kwasu foliowego.
- puy
- pardina
- teller
- gourmet
- górska
- beluga
- bernstein

Postaram się je przedstawić w kolejnych wpisach, pod warunkiem, że uda mi się je nabyć i wypróbować;

Soczewica jest jedną z najsmaczniejszych roślin strączkowych, zaś moją faworytką jest soczewica czerwona, z której robię zupę z soczewicy i pomidorów - przepis na nią już jutro!!! (tu)

czwartek, 24 października 2013

pudding Nigelli, czyli jak być domową boginią



      Zakochałam się w bułeczkach z sezamem, na które przepis prezentuję tutaj. Ciepłe i świeże są wprost idealne, ale na drugi dzień lubię podać je inaczej. Zazwyczaj robiłam grzanki, ale tym razem miałam ochotę na coś zupełnie innego, czego jeszcze nie jadłam. Przekopałam się przez stertę książek i przepis i znalazłam!
Z pomocą przyszła mi Nigella Lawson i jej książka "Jak być domową boginią".
     Danie to jest idealne na niedzielne śniadanie albo na jesienną kolację. Nawet jedzone na zimno ma swój urok, choć ja polecam raczej jego ciepłą wersję.


Pudding
- 6 czerstwych bułeczek z sezamem z tego przepisu;
- nutella;
- 250 ml mleka;
- 250 ml mleka kokosowego;
- 3 łyżki cukru;
- 1 jajko;
- 2 żółtka;
- 1/4 łyżeczki ekstraktu waniliowego;
- masło do wysmarowania naczynia żaroodpornego;

Piekarnik rozgrzewamy do temp. 160oC.
Smarujemy masłem naczynie żaroodporne. Każdą bułeczkę kroimy na 3 kromki. Robimy "kanapki" z nutellą i wykładamy je w naczyniu.
Do garnka wlewamy mleko i mleko kokosowe, podgrzewamy prawie do wrzenia. Jajko z żółtkami ucieramy z cukrem, następnie wlewamy je do mleka nieustannie mieszając. Dodajemy wanilię. Masą zalewamy kromki z nutellą i odstawiamy na 15 min, żeby nasiąkły.
Pieczemy 45 min.

* z podanych składników powinno wyjść 6 porcji ub 4 dla łakomczuchów;)

Smacznego!

środa, 23 października 2013

ciasto bardzo czekoladowe z dynią

Jesień jest wspaniała, ostatnie słoneczne dni sprzyjają spacerom. W parku zrobiłam kilka zdjęć i patrząc na nie uświadomiłam sobie, że liście mają kolor mojej ukochanej ostatnio dyni. Piękny pomarańczowy, bardzo słoneczny.






Po powrocie do domu zapragnęłam zjeść dynię, wybór padł na przepis autorstwa Strawberries from Poland (tu) z moimi małymi modyfikacjami. Ja uwielbiam gorące ciasto, wyjęte prosto z piekarnika. Pycha!



Ciasto bardzo czekoladowe z dynią
- 120 ml oleju;
- 140 g brązowego cukru demerara;
- 3 jajka;
- 240 g mąki pszennej;
- 50 g kakao;
- 1 łyżeczka proszku do pieczenia;
- 1 łyżeczka sody;
- szczypta soli morskiej;


- 300 g dyni startej na tarce o dużych oczkach;
- 3 łyżki brązowego cukru muscovado;
- 3 łyżki przyprawy do pierników;

     Rozgrzewamy piekarnik do temp. 180oC.
     W dużej misce mieszamy olej i brązowy cukier demerara. Dodajemy jajka i mieszamy dalej aż masa będzie puszysta. W drugiej misce łączymy ze sodą suche składniki: mąkę, kakao, proszek do pieczenia, sodę i sól i dzielimy na 3 części. Do płynnych składników dodajemy 2/3 składników suchych i dokładnie mieszamy.
     Dynię mieszamy z pozostałą częścią (1/3) składników, aż proszek oblepi dynię. Następnie dodajemy ją do pozostałych składników i dalej dokładnie mieszamy. 
     Blaszkę o wymiarach 20 cm x 25 cm wykładamy papierem do pieczenia. Na papier wylewamy ciasto, którego wierzch obsypujemy brązowym cukrem muscovado i przyprawą do piernika.
     Pieczemy 40 min bez termoobiegu. Zawsze jest dobrze sprawdzić stan upieczenia ciasta patyczkiem - wetknięty w ciasto nie powinien się lepić. Jeżeli będzie zbyt wilgotne, pieczemy jeszcze 5 - 10 min.

    Smacznego!
    


poniedziałek, 7 października 2013

kiedy mąż gotuje - domowy hamburger


Kiedy mąż gotuje... 
             Ale najpierw trochę historii... a jest o czym pisać;) Kiedy byłam mała uwielbiałam hamburgery. To proste danie w bułce było mi na tyle bliskie, że prowadziłam własny ranking miejsc serwujących moje ulubione wtedy danie. To było w szkole podstawowej, zaś mój ranking podzielony został na dwie kategorie: knajpki w Olsztynie i w innych miastach. W Olsztynie królowały niezmiennie dwa miejsca jedno niedaleko domu, gdzie mama zabierała mnie na babskie pogaduchy, zaś drugie na starówce, tam jeździłyśmy, żeby uczcić wyjątkowe okazje. Siadałyśmy na hokerach, a ja byłam najszczęśliwszym dzieckiem na świecie.
           Moje zestawienie gdzieś zaginęło, a miłość do hamburgera osłabła na tyle, że dopiero mój mąż skłonił mnie do odnowienia tej znajomości. Kilka razy już serwowaliśmy domowe hamburgery, ale zawsze mu czegoś brakowało, było trochę przekombinowane. Z okazji dnia chłopaka M. przygotował niespodziankę i muszę powiedzieć, że był to najsmaczniejszy hamburger jakiego jadłam w życiu i nie to nie tylko z powodu kucharza;) Hamburger był idealnie doprawiony, bułka chrupiąca, a dodatki bajka. 
           Wpis o tym fast/slow foodzie musiał chwilę poczekać na swoją kolej, ale już jest.

Poniżej zdradzam przepis;)

Domowy hamburger
/na 4 burgery/

- 0,5 kg mielonego mięsa wołowego;
- 2 łyżki musztardy Dijon;
- sól, pieprz;
- 1 jako;
- 1/4 cebuli pokrojonej w bardzo drobną kostkę;

- 4 bułki kajzerki;
- 4 plastry sera;
- sałata lodowa;
- pomidor;
- ogórek kiszony;

- sosy*


Mięso doprawiamy, mieszamy z cebulą i jajkiem, formujemy 4 burgery, które smażymy na patelni zwykłej lub grillowej. Pod koniec smażenia układamy na każdym burgerze plaster sera.
Przekrojoną bułkę opiekamy po wewnętrznej stronie. Jedną połówkę bułki smarujemy wybranym sosem, na drugą układamy sałatę, pomidora i ogórka. Na to burger.
Gotowe!

sosy:
1. majonezowy - mieszamy ze sobą majonez i keczup;
2. musztardowo - miodowy - w proporcjach na 1 łyżeczkę majonezu, 1 łyżka musztardy Dijon i 1,5 łyżeczki miodu. Dokładnie mieszamy.

Smacznego!


niedziela, 6 października 2013

skarby z pchlego targu i ciepłe bułeczki z sezamem


Jesień w pełni, a ja dopiero teraz zdecydowałam się wybrać na rynek przy ul. Grunwaldzkiej. Największą frajdę sprawiło mi buszowanie na pchlim targu. Można tam znaleźć dosłownie wszystko, ale ja miałam jasno wyznaczony cel - muszę znaleźć coś ładnego, co urozmaici moje zdjęcia, bo już sama mam dość widoku tych samych talerzy, sztućców i szklaneczek. Szukałam też ciekawych książek. Nigdy nie wiadomo co się znajdzie w takim miejscu. Coś co dla jednego jest niepotrzebnym sprzętem, dla kogoś innego może być skarbem. Muszę z dumą przyznać, że udało mi się upolować kilka ciekawych książek. Już niedługo biorę na warsztat kuchnię żydowską. Rezultaty mojej pracy umieszczę na blogu. Na razie zamierzam się oddać lekturze przy ciepłej herbacie w, któreś z nowych przepięknych filiżanek.

Kiedy tak spacerowałam między straganami z pysznymi owocami i dorodnymi warzywami zaczęłam marzyć, że fajnie by było mieszkać blisko takiego miejsca i przynajmniej w weekendy robić zakupy na śniadanie. A wracając do domu kupić warzywa na obiad czy kolację.
Udało mi się kupić kolejną piękną dynię. Od jutra kolejna porcja ciast, może jakieś placuszki? Zobaczymy... Na pewno będzie zupa, ponieważ to obowiązkowy punkt dyniowego menu w naszym domu.




Po powrocie postanowiłam przygotować bułeczki, które zjedliśmy później gorące z masłem i miodem. Już dawno nie jadłam takiej kolacji. Ostatnio zostałam ogromną fanką bloga Strawberries from Poland, przepis na rzeczone bułeczki pochodzą od Truskawek (tutaj). W mojej wersji bułeczki są z sezamem, zmniejszyłam również proporcje i uzyskałam tylko 8 ciepłych i pachnących bułeczek.

 Ciepłe bułeczki z sezamem
/składniki na 8 bułeczek/

- 250 g mąki pszennej;
- 1,5 łyżeczki drożdży instant;
- 0,5 łyżeczki soli;
- 0,5 łyżeczki cukru;
- 150 ml mleka;
- 13 g masła;

- 1 roztrzepane jajko;
- 1 łyżka mleka;
- sól - ja użyłam różową sól himalajską z młynka;
- sezam;

Mieszamy mąkę, drożdże, sól i cukier. Masło i mleko podgrzewamy do momentu, aż masło się roztopi. Suche składniki łączymy z mokrymi. Ciasto wyrabiamy tak długo aż będzie elastyczne i gładkie. Jeżeli ciasto jest zbyt mokre i klejące dodajemy odrobinę mąki (max. 50 g). Ciasto przykrywamy ściereczką i zostawiamy do wyrośnięcia przez 1 godzinę.
Blaszkę wykładamy papierem do pieczenia. Z ciasta formujemy 8 niewielkich kulek, układamy na blasze i odstawiamy na 30 min. W tym czasie rozgrzewamy piekarnik do 220oC.
Mieszamy jajko z mlekiem i smarujemy nim wyrośnięte bułeczki. Posypujemy solą i sezamem.
Piec 15 min.

Smacznego!




 

wtorek, 1 października 2013

szarlotka z imbirową nutą

Dzień był szalony, musiałam zrobić tysiąc rzeczy, załatwić tysiąc spraw i wykonać jeszcze więcej telefonów. Ale udało się:) na szczęście, nawet zdążyłam pojechać do Ostródy w sprawach zawodowych i oto jestem. Piekarnik już się studzi, a na stole stoi pyszne, gorące ciasto. Jabłka są chyba moim ulubionym owocem. Są idealne jako śniadanie, przekąska, jako dodatek do mięs, ale przede wszystkim robię z nich szarlotkę. Jest na nią tyle przepisów, ile osób ją piecze. Ja sama wypróbowałam już kilka, ale ten ten dzisiejszy szalony dzień postanowiłam zakończyć czymś prostym, co praktycznie robi się samo. Chwila przygotowań - ugniatamy ciasto, kroimy jabłka, a potem już tylko czekamy.
Ja zjadam ją jeszcze gorącą, takie ciasto kojarzy mi się z dzieciństwem, czuję się wtedy spokojna i bezpieczna.
A poniżej przepis na to małe cudo. Do dzieła:)



 Szarlotka z imbirową nutą
/przepis inspirowany whitepate/

składniki:
/na małą tartę o średnicy 15 cm/

kruche ciasto:
- 200 g mąki pszennej;
- 100 g brązowego cukru;
- 3 żółtka;
- 1 łyżeczka ekstraktu z wanilii;
- 1/2 opakowania cukru waniliowego;
nadzienie:
- 800 g twardych, kwaśnych jabłek;
- 2 cm kawałek imbiru;
- 100 g brązowego cukru;
- cynamon;


Piekarnik nagrzać do 200oC.

kruche ciasto: Z mąki, cukru, cukru waniliowego, żółtek oraz ekstraktu waniliowego zagniatamy kruche ciasto. Owijamy w folię i włożyć na 30 min do lodówki. Po wyjęciu 3/4 ciasta rozwałkowujemy na grubość 0,5 cm i wykładamy nim dno blaszki.
Ciasto wykładamy papierem do pieczenia (dobrze jest najpierw pognieść papier - wtedy będzie lepiej przylegał do ciasta), obciążamy (np. kulkami ceramicznymi) i wypiekamy przez 15 min.
Pozostałe ciasto rozwałkowujemy na grubość 0,5 cm i wycinamy z niego ozdobne elementy na wierzch (u mnie kwiatki).

nadzienie: jabłka obieramy i kroimy na kawałki. Wlewamy 4 łyżki zimnej wody i gotujemy aż zmiękną. Pod koniec gotowania dodajemy cukier i ścieramy imbir.

Na podpieczony spód wykładamy jabłka i przykrywamy kwiatami wyciętymi z reszty ciasta.

Pieczemy 30 min, bez termoobiegu.

Smacznego!




na miły początek dnia